ผ่านกี่วันเดือนปีแต่ฉันยังคงจำ
ใจยังรักดนตรีถึงจะไม่มีคนฟัง
ต่อให้คนทั้งโลกมอง
ต่อให้ยืนไม่ไหวแต่ฉันยังก้าวต่อไป
อยู่ท่ามกลางเมืองหลวงมีร้อยพันหมู่ดาว
ยังคงเดินหาฝันมองบน ท้องฟ้าสกาว
ต่อให้คนไม่เชื่อฉัน
แต่ฉันเชื่อว่าฝันคงอยู่ไม่ไกลกว่านั้น
พอแค่ได้ยินเสียงพิณและเสียงกลอง
เป็นคนติดดินหากินเป็นนักร้อง
แม้ใครจะมองว่าฉันดูต้อยต่ำ
มองขึ้นไปบนฟ้าแล้วพูดออกมาว่าเดี๋ยวเจอกัน
ไม่คอยวาสนากูเขียนความคิดให้คนฟัง
อาจจะเดินช้าๆ เพื่อคนข้างหลังกูยอมทำ
มันเหน็บมันหนาว หนาวถึงหัวใจ
จะรอวันนั้นวันถึงเส้นชัย เอารางวัลไปฝากเธอ
ยืนอยู่ท่ามกลางแสงไฟเมืองหลากสี
บอกตัวเองอย่าท้อคนที่แย่กว่ายังมี
ใจมันบอกเสมอว่าสิ่งที่ทำกำลังดี
คนที่บ้านยังรอให้กูได้มั่งได้มี
ฉันขอพักใจไปอยู่กับไมค์และเสียงเพลง
ทุกคำที่ร้องทุกท่วงทำนองมันบ่งบอกว่าฉันเอง
ฉันขอแค่เวลา ใช้ใจนำพา
แม้ไม่เด่นไม่ดังแต่เชื่อสักวันต้องได้ดี
พอแค่ได้ยินเสียงพิณและเสียงกลอง
เป็นคนติดดินหากินเป็นนักร้อง
แม้ใครจะมองว่าฉันดูต้อยต่ำ
มองขึ้นไปบนฟ้าแล้วพูดออกมาว่าเดี๋ยวเจอกัน
ไม่คอยวาสนากูเขียนความคิดให้คนฟัง
อาจจะเดินช้าๆ เพื่อคนข้างหลังกูยอมทำ
มันเหน็บมันหนาวหนาวถึงหัวใจ
จะรอวันนั้นวันถึงเส้นชัยเอารางวัลไปฝากเธอ
กะบ่ได้รวยมาตั้งแต่เกิดตั้งแต่กำเนิดออกมา
มีเพียงพรสวรรค์และพรแสวงที่นำพา
มือข้างซ้ายถือไมค์แสงไฟกระทบหน้า
บอกผู้คนข้างหลังถ้าบ่ได้ดีจะบ่คืนมา
ข่อยเลยแต่งเป็นเพลงออกไปให้คนนั้นได้ฟัง
บางทีกะฮ้องบางทีกะเเร็พบางทีข่อยกะใส่ท่อนลำ
แนววเพลงของข่อยนั่นหนา r&b ผสมหมอลำ
ให้คนได้ฮุ้ให้คนได้จำว่านี่เเหละ Youd Salavan
พอแค่ได้ยินเสียงพิณและเสียงกลอง
เป็นคนติดดินหากินเป็นนักร้อง
แม้ใครจะมองว่าฉันดูต้อยต่ำ
มองขึ้นไปบนฟ้าแล้วพูดออกมาว่าเดี๋ยวเจอกัน
ไม่คอยวาสนากูเขียนความคิดให้คนฟัง
อาจจะเดินช้าๆ เพื่อคนข้างหลังกูยอมทำ
มันเหน็บมันหนาวหนาวถึงหัวใจ
จะรอวันนั้นวันถึงเส้นชัยเอารางวัลไปฝากเธอ